ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΙ....... ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΦΡΕΓΙΑ!

Η θεά Φρεγια,ήταν πολύ σημαντική για τους Βίκινγκς,παντρεμένη με τον Θεό Οντουρ, ζούσε στην γη του Ασκαρντ.

Σε μια βόλτα στα σύνορα του βασιλείου της και το βασίλειο των μαύρων νάνων, είδε τέσσερις νάνους, να γυαλίζουν ένα απίστευτης ομορφιάς κόσμημα, που οι πέτρες του γυάλιζαν σαν τον ήλιο!

Ζήτησε να αγοράσει το κόσμημα από τους νάνους αλλά εκείνοι είπαν ότι αυτό το κόσμημα ήταν ο μυθικός θησαυρός του βασιλείου τους το θρυλικό Μπιρσιγκαμεν! και δεν το πούλαγαν για όλο το χρυσάφι του κόσμου.

Με τα πολλά τα παρακάλια , η λύση βρέθηκε ,αλλά οι σκοποί των νάνων ήταν πονηροί........

-- Θα πρέπει να κοιμηθείς με κάθε έναν από εμάς για μια νύχτα  και μια ήμερα δέχεσαι?

-- Δέχομαι είπε η Φρεγια....

Τα κακά νέα ταξιδεύουν γρήγορα, και κυρίως στα αυτιά του  παμπόνηρου Θεου Λοκι, ο όποιος δεν άργησε να τα προλάβει όλα στον Οντουρ άντρα της Φρεγια!

Πληγωμένος από την απιστία της ο Οντουρ την εγκατέλειψε και αυτήν και το βασίλειο τους.

Απαρηγόρητη πια η Φρεγια, πήγε να ζητήσει βοήθεια, από το μεγάλο Θεό Οντιν έξω από την θρυλική Βαλχάλα, σε ένα άλσος από δέντρα που έπεφταν κεχριμπαρένιες μπίλιες! Εκεί λοιπόν και την συγχώρεσε ο Οντιν ,με την ποινή όμως του να φοράει για πάντα το περιδέραιο της ντροπής, και να περιφέρεται αιώνιος ψάχνοντας τον αγαπημένο της Οντουρ........

Κλαίγοντας λοιπόν,, περιφερόταν σε όλη την γη ψάχνοντας, και όπου τα δάκρυα της πέφταν σε χώμα γινόντουσαν χρυσός, και όπου πέφταν σε θάλασσα γινόντουσαν κεχριμπάρι !.

.........και έτσι αγαπητοί αναγνώστες αρχίζω με αυτό το πρώτο μέρος, το αφιέρωμα μου στο Κεχριμπάρι !
ΠΕΡΣΑ ΜΙΧΑΛΑΤΟΥ