..........WHAT IF?

Υπάρχουν φορές που κάνουμε άλματα ,στην ζωή μας και υπάρχουν φορές,η μάλλον χρόνια,που νιώθουμε τα πόδια μας λες και έχουμε μια σιδερένια μπάλα, και δεν  μπορούμε να πάμε μπροστά με τίποτα.

Στις σχέσεις μας, στην δουλεία μας, στην ζωή μας,ακόμη και σε αυτά τα διόδια, στον δρόμο προς την ευτυχία , έχει τόση κίνηση που είμαστε οι τελευταίοι στην ουρά.

Πότε δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί , μέχρι που θυμήθηκα ένα καλοκαίρι ολόκληρο παρακαλώ! που η μανα μου δεν με άφηνε πεισματικά , να πηγαίνω για μπάνιο στην Θάλασσα, με μια πολύ προχωρημένη να το πω έτσι! για την εποχή παρέα ,που έκανε θεαματικές βουτιές πάνω από ένα βράχο  στο νερό.

--Μην πας παιδί μου.

--όχι θα πάω

--Ελα μου ντε που δεν θα πας πουθενά!

Πολλοι οι τσακωτοί πολλά τα όχι της μάνας μου, μέχρι που μια μέρα μάθαμε για την Μαρία , σε μια από αυτές τις βουτιές που τόσο εγώ ήθελα να πάρω μέρος ..εκείνη  η Μαρία από το κάτω χωριό ,έσπασε το σβέρκο της.

Εγώ σοκκκκκ.

--Είδες στα λεγα εγώ!

--Ρε μανα ήμαρτον αμάν...είπα και πήγα στο δωμάτιο μου.

Έκανα πολλά τρέλα πράγματα στην ζωή μου, αλλά μονό σε αυτό το όχι η μανα μου ήταν τόσο απόλυτη!

Έτσι και η ζωή ,σαν μητέρα ξέρει πότε σε απελευθερώνει , πότε σε κρατάει..Πότε έρχεται το σωστό timing!

Και τότε βρίσκεται η κατάλληλη δουλεία,ο κατάλληλος σύντροφος, και αυτή η υπέροχη έμπνευση πως να γευτεις την ζωή!

Και επιτέλους πρώτη στα διόδια, αυτής της πολυπόθητης Ευτυχίας!

Για αυτό αν κάτι σε τρεναρει τώρα, μάλλον είναι για το καλό σου.

Μαθητεία και αυτό  ! σαν αυτό που μας έλεγε  η  μανα μας

-- Κανε υπομονή βρε παιδάκι μου τι βιάζεσαι.?

και εμείς τρώγαμε τα σίδερα! 

σας θυμίζει κάτι?

ΠΕΡΣΑ ΜΙΧΑΛΑΤΟΥ